یک ساله شدن وبلاگمون
پارسال همین موقع ها بود(دقیقا 29 اردیبهشت92) که حس نویسندگی من گل کرد و شروع به نوشتن وبلاگ آقا رهام کردم.
دلبرکم اونموقع شما هنوز تو دلم بودی مامانی... این اولین پستمون در دومین سال ایجاد وبلاگت هست.
امیدوارم سالهای سال کنارهم روزا و لحظه های شادی رو بگذرونیم و من بتونم تک تک اون خوشی ها رو ثبت کنم تا روزیکه خودت خوندن و نوشتن یاد بگیری و بیای از خاطرات خودت بنویسی... انشالاه
رهامم،نازکم،مامان و بابا عاشقتن عزیزم،تو همه دنیای مایی،ازخدا میخوام هیچ وقت سایه شو از سر خونواده کوچیک و خوشبختمون کم نکنه...آمین
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی